INSTYTUT  POLONISTYKI  STOSOWANEJ (IPS) został powołany przez Senat Uniwersytetu Warszawskiego w dniu 20 czerwca 2007 roku (Uchwała Nr 260 w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale Polonistyki) na podstawie podjętej w dniu 15 maja 2007 roku uchwały Rady Wydziału Polonistyki w sprawie powołania IPS. Instytut powstał na wniosek grupy inicjatywnej, którą stanowili profesorowie Instytutu Literatury Polskiej i Instytutu Języka Polskiego: prof. dr hab. Danuta Knysz-Tomaszewska, prof. dr hab. Jakub Z. Lichański, prof. dr hab. Bogdan Owczarek, prof. dr hab. Elżbieta Sękowska, prof. UW dr hab. Józef Porayski-Pomsta i prof. UW dr hab. Zofia Zaron. Grupa inicjatywna pod koniec lutego 2007 roku sformułowała projekt utworzenia Instytutu Polonistyki Stosowanej.

UCHWAŁA RADY WYDZIAŁU POLONISTYKI w sprawie powołania Instytutu Polonistyki Stosowanej z dnia 15 maja 2007 roku określa przedmiot, zakres działania oraz strukturę Instytutu. Podstawowym zadaniem Instytutu jest prowadzenie, organizowanie oraz rozwijanie polonistycznych specjalności i specjalizacji zawodowych oraz badań naukowych powiązanych zarówno z problematyką stosowanych dyscyplin polonistycznych i zawodowych specjalizacji polonistycznych oraz z szeroko pojmowaną problematyką z zakresu wiedzy o języku polskim i wiedzy o literaturze polskiej.

W ciągu czteroletniej działalności Instytutu nastąpiły istotne zmiany dydaktyczne i organizacyjne. Zostały wznowione i rozbudowane studia podyplomowe dla nauczycieli i przyszłych nauczycieli w zakresie filologii polskiej. Przed trzema laty wprowadzono na Uniwersytecie Warszawskim obowiązkowe kształcenie wszystkich studentów przygotowywanych do pracy nauczycielskiej w zakresie emisji głosu, Program ten objął w dużej mierze także doktorantów i młodszych nauczycieli akademickich. Instytut Polonistyki Stosowanej posiada odpowiednia kadrę wykładowców i obecnie prowadzi zajęcia dla blisko tysiąca studentów i słuchaczy całej Uczelni. Ponadto, Instytut przygotował i rozpoczął program specjalności logopedycznej dla studentów II stopnia, a zarazem – po dwuletnich staraniach – otrzymał zgodę MNiSW na prowadzenie we współpracy z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym unikatowego kierunku studiów: „Logopedia ogólna i kliniczna”.

W związku z wymienionymi wyżej zmianami Dyrekcja Instytutu Polonistyki Stosowanej wystąpiła z wnioskiem o reorganizację Instytutu. Zgodnie zuchwałą Rady Wydziału Polonistyki z dnia 12 kwietnia 2011 roku oraz uchwałą nr 379 Senatu Uniwersytetu Warszawskiego Instytut Polonistyki Stosowanej składa się obecnie z pięciu zakładów:

1. Zakład Edukacji Polonistycznej i Kształcenia Ustawicznego
2. Zakład Edytorstwa i Stylistyki
3. Zakład Komunikacji Językowej i Glottodydaktyki
4. Zakład Logopedii i Emisji Głosu
5. Zakład Retoryki i Mediów

oraz sześciu pracowni:

1. Pracownia Badań Historii i Teorii Retoryki
2. Pracownia Badań Edukacji Polonistycznej i Medialnej
3. Pracownia Językoznawstwa Stosowanego
4. Pracownia Pragmatyki i Semantyki Lingwistycznej
5. Pracownia Dziejów Polonistyki Warszawskiej
6. Obserwatorium Etyki Słowa

Instytut prowadzi następujące specjalności oraz specjalizacje w ramach kierunku filologia polska:

1. specjalność logopedia
2. specjalizacja nauczycielska
3. specjalizacja redaktorsko-wydawnicza
4. specjalizacja glottodydaktyczna
5. specjalizacja medialna (filologia dla mediów)
6. specjalizacja translatorska

oraz nowy, unikatowy kierunek: Logopedia ogólna i kliniczna

a także studia podyplomowe:

1. Pomagisterskie Studium Logopedyczne
2. Podyplomowe Studia "Filologia polska w praktyce"

Stanisław Dubisz

1. Geneza

Instytut Polonistyki Stosowanej (Institute of Applied Polish Studies) na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego został powołany uchwałą Rady Wydziału z dnia 15 maja 2007 roku. Uchwała ta została zatwierdzona przez Senat Uniwersytetu Warszawskiego dnia 20 czerwca 2007 roku i tym samym Instytut rozpoczął pierwszą dekadę swego rozwoju[1].

Powstanie Instytutu Polonistyki Stosowanej było wynikiem pewnego procesu mającego na celu zmianę sposobu myślenia o filologicznych studiach polonistycznych (czy – szerzej – humanistycznych) jako o studiach łączących filologiczną wiedzę teoretyczną, koncentrującą się na specjalistycznej interpretacji tekstów kultury, z kształceniem praktycznych umiejętności produkowania rozmaitych tekstów oraz z wiedzą o ich tworzeniu[2].

W polonistycznym środowisku akademickim Uniwersytetu Warszawskiego ten proces zaczął się w 2005 roku, co pozostawało w związku z postulatami sformułowanymi podczas Zjazdu Polonistów – „Polonistyka w przebudowie” (Kraków, 22-25 IX 2004), a bezpośrednio wynikało z analizy porównawczej dwóch modeli dydaktycznych, które funkcjonowały (i funkcjonują do dziś) w zakresie humanistycznych kierunków studiów.

czytaj całość ...